la vie d'un reveur #2

hij frummelde met zijn vingers onder de tafel terwijl ze hem indringend aankeek. het gebrek aan slaap maakte hem rusteloos. hij werd ook nog zenuwachtig van de manier waarop ze zorgvuldig één voor één de sperziebonen naar haar mond bracht. hij probeerde kalm te bijven en richtte zijn blik op het waxinelichtje op de tafel. het was net uitgegaan en smeulde nog een beetje na. het zal vast wel ergens goed voor zijn, dacht hij.

//

voorzichtig hield ze de kaars boven het water. loom droop het vet over de rand. de figuren die het maakte als het afkoelde in vloeibare substantie, waren fascinerend. door de concentratie die ze moest opbrengen, vielen de piep-geluiden op de achtergrond in het niets.

//

heel spannend, was het allemaal. de cirkels waren eindelijk op hun rug getekend en mensen begonnen met hun handen op de tafel te trommelen. het ritmische geluid bracht hem in een soort van trance. dit moest wel het startteken zijn waar ze het over hadden. er was geen tijd om er verder over na te denken. dat kwam goed uit want de mist in zijn hoofd zorgde er voor dat hij niet helder kon denken. het maakte allemaal niets meer uit.