Tussen Grijs en Grijs

Tussen jouw woorden
zweefden
terwijl je me bekoorde
de eeuwige twijfeling
die jou nimmer voorbij ging

Terwijl jouw woorden
vloeiden
als nooit tevoren
voelde ik ze als gal
schommelen in mijn maag

Na jouw woorden
bleef ik achter
verloren
vanwege de tintelende fluistering
op mijn lippen;

Wat als?

Mijn moeder is mijn naam vergeten,
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten

Noem mij, bevestig mijn bestaan,
laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

-Neeltje Maria Min

pootjebaden
in mijn gedachten
die zijn overladen
door ononderbroken
zorgen
met de herinnering
aan overmorgen